Strangers in Katouna ( part 1)

By Patti and Stevie

1987

After 4 summers working on the Greek Islands of Kerkyra, Zakinthos and Lesvos 1987 was the first time we came to Lefkada.
Throughout that summer we were based in Nidri and at the Porto Gallini hotel in Maganas and visited many parts of the island. We never visited Katouna.

1988

In the spring Patti, I and some friends from Lesvos spent a week on Lefkada touring around and meeting up with friends and with plans for that summer – we were coming back to Lefkada.

In March we arrived back in Lefkada across the ferry bridge with a mission. We needed to find somewhere to rent and live. With limited money we knew we couldn’t live near the sea as it would be expensive and we didn’t want to live in Nidri.
We decided to visit each village between Lefkada and Nidri that was a right-turn away from the coast.
After driving through Kariotes we saw a right turn signposted Katouna and took it. Driving up the winding road for the first time it felt like we would never get to the village and either side of that road was just olive trees and rock strewn scrub – no sign of habitation. Eventually we followed the road left at the cemetery and saw the village.

Driving up to the platia we saw an elderly man in a cap sitting outside a doorway which looked like it could be a shop. The road had seemed to stop. This village seemed to be the end of the line – I liked that.
The platia had buildings all around it, some looked lived in, others derelict. In the NW corner stood a two storey building that looked like a house but not inhabited. Rather uncared for.

In our basic Greek we asked the old man if he knew of any houses for rent, he directed us to a man walking towards us.

He introduced himself as the village secretary Panagiotis who said that the two storey building in the corner of the platia was his office. We asked the same question.

He took us for a walk down to Agios Barbaros and showed us Sophronis house. Sophronis was called from the only telephone in the village (Barba Giorgos shop) and came up from Lygia with the keys to show us.
We did a deal right there and so started our love affair with Katouna. Wonderful view, outside toilet and no internal water or staircase, we felt it suited us perfectly.

Sophronis house

Ξένοι στην Κατούνα (μέρος 1)

1987

Έχοντας περάσει τα προηγούμενα 4 καλοκαίρια δουλεύοντας στη Κέρκυρα, στη Ζάκυνθο και στη Λέσβο το 1987 ήταν η πρώτη φορά που ήρθαμε στη Λευκάδα. Όλο το καλοκαίρι βρισκόμασταν στο Νυδρί και στο ξενοδοχείο Porto Gallini στο Μαγγανά και επισκεφθήκαμε πολλά μέρη του νησιού. Δεν επισκεφθήκαμε, όμως, ποτέ, την Κατούνα.

1988

Την Άνοιξη, η Πάτι, εγώ και μερικοί φίλοι από τη Λέσβο θα περνούσαμε μια εβδομάδα στη Λευκάδα, περιοδεύοντας και συναντώντας φίλους. Μ ’αυτά τα σχέδια για εκείνο το καλοκαίρι – επιστρέψαμε στη Λευκάδα.

Τον Μάρτιο φτάσαμε στο νησί, περάσαμε τη γέφυρα των φέρι με μια «αποστολή». Έπρεπε να βρούμε διαμονή.
Με τα περιορισμένα μας χρήματα ξέραμε ότι δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε κοντά στη θάλασσα, καθώς θα ήταν ακριβά και απ’ την άλλη δεν θέλαμε να ζήσουμε στο Νυδρί.
Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε κάθε χωριό ανάμεσα στη Λευκάδα και το Νυδρί που βρισκόταν δεξιά από την ακτή. Αφού περάσαμε από τους Καριώτες, είδαμε μια δεξιά στροφή με πινακίδα προς Κατούνα.
Ανεβαίνοντας για πρώτη φορά το δρόμο με τις πολλές στροφές , ένιωθα ότι δεν θα φτάναμε ποτέ στο χωριό .
Και στις δύο πλευρές του δρόμου ήταν απλώς ελαιόδεντρα και πετρώδεις θάμνοι – κανένα σημάδι κατοίκησης. Τελικά ακολουθήσαμε το δρόμο αριστερά στο νεκροταφείο και αντικρύσαμε το χωριό.

Οδηγώντας μέχρι την πλατεία, είδαμε έναν ηλικιωμένο άνδρα να κάθεται σ’ ένα πεζούλι έξω από την πόρτα ενός οικήματος που έμοιαζε με  κατάστημα. Ο δρόμος φάνηκε να σταματά εδώ.
Αυτό το χωριό φάνηκε να είναι το τέλος της διαδρομής  – μου άρεσε αυτό.
Η πλατεία είχε κτίρια γύρω της, σε κάποια φαινόνταν να ζουν άνθρωποι και άλλα ήταν εγκαταλελειμμένα. Στη βορειοδυτική γωνία βρισκόταν ένα διώροφο κτίριο που, έμοιαζε με σπίτι αλλά δεν κατοικούνταν.

Με τα στοιχειώδη μας ελληνικά ρωτήσαμε το γέρο αν γνώριζε κάτι για ενοικιαζόμενα , και μας κατευθύνθηκε σ έναν άντρα που περπατούσε προς εμας. Μας συστήθηκε  ως γραμματέας του χωριού . Ο Παναγιώτης μας είπε ότι το διώροφο κτίριο στη γωνία της πλατείας ήταν το γραφείο της Κοινότητας .

Κάναμε την ίδια ερώτηση.

Μας πήγε για μια βόλτα στον Άγιο Βάρβαρο και μας έδειξε το σπίτι του Σωφρόνη.
Ο Σωφρόνης κλήθηκε από το μόνο τηλέφωνο του χωριού (κατάστημα Barba Giorgos) και ήρθε από τη Λυγιά με τα κλειδιά για να μας δείξει το σπίτι . Συμφωνήσαμε , και ξεκινήσαμε την   ʺερωτικήʺ μας σχέση με την Κατούνα.
Υπέροχη θέα, εξωτερική τουαλέτα και χωρίς εσωτερικό νερό ή σκάλα .
Νιώσαμε ότι μας ταιριάζει τέλεια.